ACH! STAROŚĆ SPOKOJNA! SĘDZIWA MATRONO,

KTÓREJ TROSK MŁODOŚCI W KOŃCU OSZCZĘDZONO.

CHOCIAŻ STRZYKASZ W KOŚCIACH I MASZ SWOJE CIENIE,

TO PO LATACH TRUDÓW NIESIESZ NAM WYTCHNIENIE.

SPOKOJNIEJSZE SERCE CORAZ RZADZIEJ PŁONIE,

ZAŚ SREBREM ROZSĄDKU POSYPUJESZ SKRONIE.

MOŻE MASZ MNIEJ SIŁY I SZYBCIEJ SIĘ MĘCZYSZ.

NAD KSIĄŻKAMI I PRACĄ CORAZ KRÓCEJ ŚLĘCZYSZ,

ALE ŻADEN Z TOBĄ ŻÓŁTODZIÓB, CHOĆ MŁODY

NA ŻYCIOWĄ MĄDROŚĆ NIE STANIE W ZAWODY!

A JEŚLI CHOĆ TROCHĘ ROZSĄDKU MA W GŁOWIE,

SZUKAŁ BĘDZIE RADY W KAŻDYM TWOIM SŁOWIE.

WITAJ WIĘC STAROŚCI! WITAJ NAM JESIENI!

MY IDZIEMY DO CIEBIE POPRZEZ WSZYSTKIE LATA

BYŚ NAS UWOLNIŁA OD POŚPIECHU ŚWIATA.